W latach 40-stych XX wieku w wielu szpitalach i placówkach zdrowia, pacjenci uznani za chorych psychicznie, byli poddawani radykalnym jak na tamte czasy zabiegom z zastosowaniem prądu elektrycznego. Był on podawany do głowy pacjenta, który cierpiał podczas leczenia, a i tak nie zawsze przynosiło ono dobre rezultaty.
Elektrowstrząsy obecnie
Minęło ponad półwiecze, aby terapia z zastosowaniem prądu elektrycznego została przekształcona i minimalizowała objawy niepożądane po stronie pacjenta. Przede wszystkim jednak, leczenie elektrowstrząsami obecnie stosowane jest w przypadku schorzeń reumatycznych, zapalenia stawów, mięśni i ścięgien, w chorobach ginekologicznych, przy podagrze, a także coraz częściej w terapii uzależnień, głównie od palenia papierosów.
Przed podjęciem takiego leczenia zawsze dokonywana jest obecnie ocena jego stanu neurologicznego, wydolności krążeniowej i oddechowej, jak i czynności układu pokarmowego. Wykonuje się szereg badań, aby być pewnym, że pacjent skorzysta na terapii prądem.
Jest ona przeprowadzana w znieczuleniu ogólnym, po uprzednim zwiotczeniu mięśni. Najczęstszym objawem niepożądanym u pacjentów jest chwilowa utrata świadomości i pamięci. Może jednak dojść także do zawału, zatrzymania akcji serca, stanu padaczkowego czy migotania komór.
Przeciwwskazania
Pomimo wysokiej skuteczności stosowania terapii prądem, nie można jej zaordynować każdemu pacjentowi.
Do przeciwwskazań przeprowadzenia kuracji elektrowstrząsami zaliczyć należy:
• wysokie ciśnienie wewnątrzczaszkowe,
• nieleczona lub nieuregulowana cukrzyca,
• zaburzenia rytmu serca,
• zaburzenia wodno-elektrolitowe,
• podwyższone ciśnienie wewnątrzczaszkowe.